Με 70-30 κατοχη μπαλας υπερ της ισπανικης ομαδας, με πληρη επικρατηση της κυριως στο α' ημιχρονο και εκτος εδρας, ειναι επιτυχια για τον Παναθηναικο το τελικο 1-1.
Ο Τεν Κατε παρεταξε τονΠαναθηναικο με 8 αμυντικους σε μια προσπαθεια να μην αφησει διαδρομους στην Βιγιαρεαλ. Η αληθεια ομως ειναι οτι ετσι εδωσε χωρο στους Ισπανους να κανουν παρτυ στη περιοχη του Παναθηναικου στο α' ημιχρονο, με θαυμασιους συνδυασμους και ταχυτατες επελασεις απο καθε πλευρα. Η αμυνα ομως αντεξε τα κυματα επιθεσεων της Βιγιαρεαλ και στο 59' ηλθε οτι καθε παικτης, προπονητης η οπαδος ονειρευεται σε εναν παρομοιο αγωνα. Ο Καραγκουνης μετα απο ενα καλο συνδυασμο δεχτηκε τη μπαλα και με ενα καλοζυγισμενο σουτ αιφνιδιασε τους Ισπανους σκορπιζοντας απεραντη αισιοδοξια για την εξελιξη του αγωνα.
Δυστυχως ομως αυτη η αισιοδοξια κρατησε μεχρι το 67' οταν οι Ισπανοι κερδισαν πεναλτυ απο μια ενστικτωδη ενεργεια του πεσμενου Βαβζινιακ και ισοφαρισαν τον αγωνα. Ακολουθως ο αγωνας πηρε αγρια μορφη με τους Ισπανους να επιτιθενται συνεχως αλλα οχι με την ευκολια του α' ημιχρονου μιας και ο Παναθηναικος βρηκε το τροπο να ανασαινει κατα διαστηματα και να παγωνει το παιγνιδι κερδιζοντας πολυτιμο χρονο. Η μπαλα κυκλοφορουσε καλυτερα, το παιγνιδι εγινε πιο ορθολογικο και οι ευκαιριες για τους Ισπανους δεν ηταν τοσες πολλες και κραυγαλεες οσες στο πρωτο μερος.
Ο Παναθηναικος επαιξε αμυντικα πονταροντας ακριβως σε οτι συνεβη στον αγωνα. Αποφυγη γκολ απο την Βιγιαρεαλ και επιτευξη ενος δικου του γκολ. Οι παικτες εδωσαν ολο τον εαυτο τους και πρεπει να τους το αναγνωρισουμε.
Κορυφαιοι ηταν ο Σιμαο, Καραγκουνης, Σαριεγκι, Μαντζιος σε ενα δυσκολο ρολο. Ο Ζιλμπερτο δεν προσεφερε τα αναμενομενα και ο Γκουμας ειχε πολλες ατυχες στιγμες. Ο Γκαλινοβιτς εκανε μερικα λαθη αλλα ειχε και σωτηριες επεμβασεις. Ο Βαβζινιακ δειχνει ικανοτητες και εικονα σοβαρου παικτη και δειχνει να εξελισσεται σε μια πετυχημενη μεταγραφη. Οι υπολοιποι με καλες και κακες στιγμες.
Η ρεβανς σε 14 ημερες θελει πολυ προσοχη αφου η Βιγιαρεαλ ειναι επικινδυνη ομαδα και εχει πολυ καλους, ικανους και ταχυτατους παικτες. Ειναι ενα ικανοτατο συνολο και αν σκοραρει στην Αθηνα θα δυσκολεψει τα πραγματα.
Ας ευχηθουμε οτι ο Παναθηναικος θα προχωρησει στους 8 διοτι αυτο θα εξυψωσει το ηθικο της ομαδας, που θα τον βοηθησει στη περαιτερω πορεια του και τους στοχους του κυριως στην Ελλαδα.
15 σχόλια:
Η ΠΑΝΑΘΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟ Α' ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΠΗΡΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΑΛΛΕΣ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ( ΤΗ ΡΩΜΗ ).
ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΝ ΚΟΥΜΠΑ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΔΙΑ. ΕΧΕΙ 3 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΤΟ C.L. ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ.
ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ.
ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ Ο ΛΕΩΝΗΣ ΣΤΟ ΒΟΛΛΕΪ.
ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΓΥΡΟ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΚΑΙ ΓΙΑ ΡΕΒΑΝΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΝΦΙΛΝΤ
KARALBI ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Δεν ήμασταν τόσο κάλοι(σε γενικό επίπεδο) αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε.
Εν τω μεταξύ αυτά τα 1-2 της Βιγιαρεαλ δεν τα έχω δει σε άλλη ομάδα τόσο καλά δουλεμένα! Τα κάνανε και έξω αλλά και μέσα στην περιοχή και πάρα πολύ συχνά, βασικά έτσι γινόταν η ανάπτυξή τους παιχνιδιού τους.
Πάντως η άμυνά μας κρατήθηκε πάρα πολύ καλά,μπράβο στα παιδιά.
Τώρα όσων αφορά τον ρέφερι τι να πω, εδώ ακομα και οι ισπανοι έδειχναν τις φάσεις που αδικηθηκαμε 20 φορές την κάθε μια,τι να λέμε τώρα. Εννοείται πως χωρίς τις λανθασμένες υποδείξεις αυτή τη στιγμή θα πανηγυρίζαμε μια ακόμα μεγάλη νίκη αλλά και πρόκριση.
Δεν πειράζει όμως σε 14 μέρες το ΟΑΚΑ και οι 60.000 θα τους περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες. Φυσικά όλοι θα είμαστε εκεί!
Άντε μωρή παναθα!!!!!!!!
Διώξτε ρε αμέσως τον ...Παϊτέρη (που λέει και μια ψυχή) που πήρε μόνο ισοπαλία μέσα στην Ισπανια και με διαιτησία 90-10. Φέρτε τον Ντούσαν, κατά κόσμο Κέρμιτ, που έχει μαγέψει την Ευρώπη με τις 5άρες που τρώνε οι ομάδες του, να δούμε προκοπή. Άκου εκεί 1-1; Διώξτε και τον άμπαλο τον Καραγκούνη που τόλμησε να βάλει τέτοιο γκολ και γενικά ήταν ένα κέντρο μόνος του........
ΥΣ Συγνώμη ρε μάγκες αλλά η εμπάθεια κάποιων με βγάζει από το μποξεράκι μου
ΥΣ Ρε Κυριάκο μήπως στεναχωρήθηκες τελικά με το 1-1; Αυτό μου δείχνεις εμένα. Το επιθετικό φάουλ στον Βαρζίνιακ και το γκολ που δεν μέτρησε, δεν τα είδες προφανώς!
καλα,αλλο ματς βλεπαμε μεγαλε...
Σταθήκαμε όρθιοι στο καμίνι του Ελ Μαδριγάλ και κόντρα σε όλους και σε όλα, με μόνη συμπαράσταση την καταπληκτική κερκίδα που έκανε ο κόσμος μας, πήραμε το πολύ θετικό 1-1. Η πρόκριση στους οχτώ είναι στο χέρι μας!
Ίσως ήταν το πιο δύσκολο από όλα τα φετινά ευρωπαϊκά μας παιχνίδια – και αυτό κάνει την επιτυχία ακόμα πιο μεγάλη! Και λέμε το πιο δύσκολο, γιατί είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια ομάδα «περίεργη», απρόβλεπτη, με την οποία είναι αδύνατον να εφαρμοστεί η γνωστή συνταγή των εκτός έδρας αγώνων στην Ευρώπη «παγώνουμε το ρυθμό – εκνευρίζουμε τον αντίπαλο – βγαίνουμε στην κόντρα επίθεση – βάζουμε ένα γκολ και κερδίζουμε»! Αυτή η ομάδα παίζει ένα άλλου είδους ποδόσφαιρο, τύπου…run and gun, με δαιμονισμένη ταχύτητα σε όλη τη διάρκεια του ματς, με παίκτες με εξαιρετική τεχνική, με ιδιαίτερα επιθετικό πνεύμα – και δεν αλλάζει το στυλ της (η αδυναμία της μάλιστα ίσως να είναι αυτή, ότι δεν μπορεί να το αλλάξει) ούτε το προσαρμόζει στο αποτέλεσμα που θέλει να πάρει. Ένα ποδόσφαιρο κάπως παλιομοδίτικο ίσως, αλλά όμορφο να το βλέπεις – τέτοιο που αν βρεθεί στη μέρα της μπορεί να σε «σκοτώσει». Και σ’ όλα αυτά είχαμε να προσθέσουμε και την πολύ κακή παράδοσή μας με τις ισπανικές ομάδες, με τις οποίες είχαμε ως σήμερα μόνο ήττες όταν παίζαμε στο γήπεδό τους.
Ο Χενκ Τεν Κάτε όμως τα γνώριζε όλα αυτά και δεν τα φοβήθηκε! Μάλιστα πριν από τον αγώνα είχε δηλώσει ότι του άρεσε που είχαμε αυτή την κακή παράδοση, γιατί το να τη σπάσουμε θα ήταν ένα πρόσθετο κίνητρο για μας – και όσο κι αν είναι υπερβολικό, μας θύμισε τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, που όταν του είχαν πει ότι οι Πέρσες είναι τόσοι πολλοί ώστε τα βέλη τους θα σκεπάζουν τον ήλιο, είχε απαντήσει «καλύτερα, γιατί θα πολεμάμε στη σκιά»!
Βέβαια, οι 300 του Λεωνίδα είχαν πολεμήσει ηρωικά, αλλά τελικά έχασαν τη μάχη, ενώ ο Τεν Κάτε και οι παίκτες μας είχαν μεν την ίδια διάθεση για πόλεμο, αλλά δεν ήθελαν να χάσουν με τίποτα! Ας πούμε λοιπόν λίγα λόγια για το στήσιμο της ομάδας μας σήμερα, το οποίο ήταν προσαρμοσμένο ειδικά στις ανάγκες του αγώνα: Τερματοφύλακας ξεκίνησε ο Γκαλίνοβιτς. Τρεις κεντρικοί αμυντικοί: ο Σαριέγκι, ο Γκούμας και ο Βύντρα. Σε ρόλο ακραίων μπακ αριστερά ο Κούμπα και δεξιά ο Νίλσον. Τα κλασσικά αμυντικά χαφ, δηλαδή ο Σιμάο και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Μπροστά τους, σαν επιθετικά χαφ (αλλά με εντολή να πρεσάρουν ψηλά και να εκτελούν και αμυντικά καθήκοντα) αριστερά ο Σπυρόπουλος, σε έναν καινούριο ρόλο γι’ αυτόν και ο Καραγκούνης – και μοναδικός επιθετικός ο Μάντζιος. Δηλαδή ένα σύστημα 3-4-2-1, με προφανή στόχο να αντιμετωπίσει το γρήγορο ρυθμό της Βιγιαρεάλ και να «χωνεύει» τις επιθέσεις της κάνοντάς τις, όσο το δυνατόν να ξεθυμαίνουν πριν φτάσουν στην περιοχή μας.
Από την άλλη μεριά, η Βιγιαρεάλ παρατάχθηκε χωρίς καμιά έκπληξη, με επιθετικό σχήμα, 4-4-2 – και όπως περιμέναμε ξεκίνησε με τρελό τρέξιμο και με καταιγιστικό ρυθμό επιδιώκοντας το γρήγορο γκολ.
Είναι αλήθεια ότι στο πρώτο μισάωρο αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα. Η ομάδα ήταν καλοστημένη, αλλά αφενός το τρέξιμο των Ισπανών που είπαμε, δεν ήταν εύκολο να το ακολουθήσουμε και αφετέρου κάποιοι παίκτες μας ήταν σε μέτρια μέρα και αντιμετώπιζαν δυσκολίες – και μιλάμε για τον Σπυρόπουλο από αριστερά και τον Νίλσον από δεξιά, που πραγματικά δεινοπάθησαν από τις επιθέσεις που δεχόμασταν κατά κύματα από τα άκρα, όπως επίσης δεινοπαθούσε ο Γκούμας στο κέντρο της άμυνας, ενώ και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, παρά την εμπειρία του, έδειχνε αργός για το συγκεκριμένο παιχνίδι (ευτυχώς, σε αντίθεση με αυτούς, ο Σαριέγκι και ο Κούμπα ήταν σήμερα εξαιρετικοί, πολύ καλός ήταν και ο Βύντρα, ενώ στη μεσαία γραμμή μας πάλευε συγκλονιστικά ο Καραγκούνης με τη βοήθεια του Σιμάο)… Έτσι, σ’ αυτό το διάστημα η Βιγιαρεάλ είχε αρκετές ευκαιρίες, που ευτυχώς όμως δεν μετατράπηκαν σε γκολ. Τέσσερις απ’ αυτές ήταν «φαρμάκι», αλλά τη γλιτώσαμε, όταν στο 22ο λεπτό ο Βύντρα πήρε με άψογο τάκλιν μέσα στην περιοχή μας τη μπουκιά από το στόμα του Ρόσι, στο 24ο λεπτό όταν μετά από λαθεμένη έξοδο του Γκαλίνοβιτς ο Εγκουρέν πήρε την κεφαλιά, αλλά έστειλε τη μπάλα άουτ, στο 29ο λεπτό, όταν ο Γκαλίνοβιτς απέκρουσε εντυπωσιακά ένα σουτ του Ιμπαγκάσα και στο 31ο λεπτό, όταν ένα σουτ του Ιμπαγκάσα και πάλι έφυγε ξυστά άουτ από το αριστερό κάθετο δοκάρι μας.
Από το 25ο λεπτό ωστόσο, αρχίσαμε σιγά-σιγά να φαινόμαστε κι εμείς μέσα στο γήπεδο και να δημιουργούμε προβλήματα στην άμυνα των Ισπανών, η οποία έχει αδυναμίες που μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε και στην Αθήνα. Στο 26ο λεπτό ο Καραγκούνης έπιασε ένα διπλό σουτ, αλλά η μπάλα τη μια φορά κόντραρε στα σώματα των αμυντικών και τη δεύτερη την μπλόκαρε ο τερματοφύλακας. Παράλληλα και ο Μάντζιος όποτε του δινόταν η ευκαιρία, έδειχνε ότι είναι επικίνδυνος. Αν και την κατοχή της μπάλας την είχαν οι Ισπανοί, ισορροπούσαμε σταδιακά το παιχνίδι – και στο 32ο λεπτό ο Καραγκούνης εκτέλεσε ένα φάουλ, το οποίο έστειλε τον τερματοφύλακα των Ισπανών μαζί με τη μπάλα πίσω από τη γραμμή του τέρματος – και ναι, όπως έδειξε καθαρά το ριπλέι, ήταν γκολ και κακώς δεν μέτρησε, με το οποίο θα μπορούσαμε να προηγηθούμε ήδη από το πρώτο ημίχρονο και όλα τότε θα ήταν διαφορετικά…Σε κάθε περίπτωση, το ημίχρονο έληξε με 0-0, αποτέλεσμα θετικό για μας με βάση τη γενικότερη εικόνα του, έστω και αν έπρεπε να μετρήσει αυτό το γκολ που προαναφέραμε.
Ο Χενκ Τεν Κάτε ανέλυσε στο μυαλό του την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και κατάλαβε ότι έπρεπε να αλλάξουν κάποια πρόσωπα και πράγματα. Έτσι, από την αρχή της επανάληψης έβγαλε από τον αγώνα τον Γκούμα, ο οποίος ήταν πηγή κινδύνων, καθώς μάλιστα είχε τραυματιστεί (πήρε και κίτρινη κάρτα και δεν θα αγωνιστεί στη ρεβάνς) και έβαλε τον Γκάμπριελ, ο οποίος έπαιξε σε θέση δεξιού χαφ δίνοντας πολύτιμες βοήθειες στον Καραγκούνη (που μετακινήθηκε προς τον άξονα), ενώ παράλληλα ο Κούμπα πήρε τη θέση του Γκούμα στο κέντρο της άμυνας και ο Σπυρόπουλος έπαιξε κανονικά στη θέση του, δηλαδή αριστερό μπακ.
Αυτό το σχήμα ήταν σαφώς πιο ορθολογικό και η ομάδα πήρε ανάσες και μπόρεσε να ξεδιπλωθεί καλύτερα μέσα στο γήπεδο – και παρόλο που η Βιγιαρεάλ συνέχιζε να έχει την κατοχή της μπάλας, τώρα πιέζαμε πιο ψηλά και κυκλοφορούσαμε κι εμείς καλύτερα τη μπάλα όποτε την είχαμε! Το παιχνίδι λοιπόν από την περιοχή μας μεταφέρθηκε προς το κέντρο, έγινε πιο αμφίρροπο και στο 60ο λεπτό ο Σιμάο έβγαλε μια καλή πάσα προς την περιοχή των Ισπανών, ο Μάντζιος άφησε τη μπάλα να στρωθεί στον Καραγκούνη και αυτός δεν έχασε την ευκαιρία και έπιασε ένα φοβερό σουτ έξω από την περιοχή, με το οποίο έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα πετυχαίνοντας άλλη μια γκολάρα μετά από αυτήν που είχε πετύχει στον αγώνα με τη Βέρντερ Βρέμης!
Το 0-1 για μας ήταν γεγονός – και για κάποιο διάστημα φάνηκε ότι το παιχνίδι θα γύριζε εντελώς υπέρ μας και θα κάναμε άλλη μια μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη. Την ευκαιρία για να οριστικοποιηθεί αυτό την έχασε ο Μάντζιος τρία περίπου λεπτά αργότερα από το γκολ που βάλαμε, όταν με μια εκπληκτική ενέργεια άδειασε δυο αμυντικούς των Ισπανών μέσα στην περιοχή τους, αλλά το σουτ που έπιασε ήταν βιαστικό και έστειλε τη μπάλα πάνω στον τερματοφύλακα…
Αυτό όμως που δεν είχαμε υπολογίσει ήταν η διαιτησία: το αυστριακό κοράκι με το όνομα Πλάουτς, που μέχρι να βάλουμε το γκολ τα πήγαινε γενικά καλά (εκτός από την περίπτωση του γκολ μας που δεν μέτρησε στο πρώτο ημίχρονο, που ήταν βέβαια λάθος του επόπτη), αποφάσισε να γυρίσει με κάθε τρόπο το παιχνίδι και άρχισε να παίζει 100-0 έδρα… Και στο 66ο λεπτό, σε μια φάση μέσα στην περιοχή μας, πέτυχε το σκοπό του: ο Κούμπα σπρώχτηκε από τον Ρόσι, ο οποίος του έκανε ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ επιθετικό φάουλ και πέφτοντας ανέτρεψε τον Πιρές που ακολουθούσε. Ο κόρακας κατάπιε το επιθετικό φάουλ και έτρεξε να δώσει πέναλτι, με το οποίο ο Ρόσι έκανε το 1-1…
Η εξέλιξη αυτή μας έριξε κάπως ψυχολογικά, η Βιγαρεάλ ανέβασε την απόδοσή της, βοηθούμενη και από τις αλλαγές του Πελεγκρίνι, αλλά παρόλα αυτά δεν αποδιοργανωθήκαμε και παρά τις μια-δυο ευκαιρίες ακόμα που είχαν οι Ισπανοί καταφέραμε με ψυχραιμία να κρατήσουμε αυτό το πολύ καλό για μας σκορ. Μια ισοπαλία με γκολ, από την οποία θα ήμασταν πολύ πιο ευχαριστημένοι αν δεν συνειδητοποιούσαμε ότι χωρίς την κόντρα από τη διαιτησία θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει… Το σκορ αυτό εννοείται ότι δεν μας εξασφαλίζει και οι πιθανότητες για την πρόκριση είναι 50-50. Και έτσι όμως η υπόθεση της πρόκρισης περνάει από τα χέρια μας: σε ένα κατάμεστο Ο.Α.Κ.Α., το οποίο πρέπει να μετατρέψουμε σε κόλαση και με προσεκτικό και έξυπνο παιχνίδι από μέρους μας, θα είμαστε σε δεκαπέντε μέρες στους οχτώ του τσάμπιονς ληγκ!
Να πούμε και δυο λόγια για τους καλύτερους παίκτες μας, οι οποίοι ήταν ο…ειδικός για τέτοια παιχνίδια Καραγκούνης, ο αλάνθαστος Σαριέγκι, που έδειχνε απόλυτα μέσα στα νερά του και στο περιβάλλον του, ο Κούμπα, ο οποίος όπως είπαμε δεν φταίει καθόλου για τη φάση του πέναλτι και ο Βύντρα.
Για την εξέδρα μας, που είχε περίπου 2.500-3.000 κόσμο, τα είπαμε. Σε ένα γήπεδο – καμίνι ήταν πραγματικά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ και τα έδωσε όλα.
Και τώρα…τα κεφάλια μέσα! Γιατί την Κυριακή ακολουθεί το παιχνίδι στο τηγάνι με τους αρουραίους, που έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία, με βάση την εικόνα μας και τη δική τους να τους κλείσουμε το σπίτι και να μην τους αφήσουμε να πανηγυρίσουν το πρωτάθλημα που θα πάρουν με προεδρικό διάταγμα… Σίγουρα είναι δύσκολο να έχεις μπροστά σου ένα τέτοιο παιχνίδι μετά από τόση προσπάθεια όπως η σημερινή, αλλά τελικά…ίσως μας ταιριάζουν τα δύσκολα, στα εύκολα είναι που την πατάμε! Από μας ένα μπράβο στους παίκτες μας για τη σημερινή τους εμφάνιση και έχουμε να τους πούμε ότι ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ απ’ αυτούς και συγχρόνως ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ να μη χαλάσουν την Κυριακή την ωραία εικόνα που έφτιαξαν σήμερα…
Τελικά μάλλον είσαι Γαύρος????
Μεγαλε; απο αντικειμενικους που να μας λενε ποση προσοχη θελει η Βιγιαρεαλ, και ποσο μεγαλη ομαδα ειναι,πηξαμε!!!
Λιγο θυμωμενο σε βλεπω και δεν καταλαβαινω τον λογο.Ενταξει, ειναι ομαδαρα η Βιγιαρεαλ και μπραβο τους και ζητω, και ζητω η πριμερα ντιβιζιον και ο χουαν καρλος.
Αμα ειναι να εχω 1-1 μεσα στην Ισπανια, με αυτη την ομαδα και αυτη τη διαιτησια -ο γκαγκατσης εχει παραρτημα στην Αυστρια- και να μην χαιρομαι, ασε τοτε να χαρω που κερδισα στο μπασκετ την Καβαλα...
Ξερω και κατι ΄δημοσιογραφους΄ πουρπουπουπουδες- παλομπαρινοκαρμοιρηδακια - ολοι αντικειμενικοι - που απο χτες μας τα κανανε τσουρεκια με τη ρεβανς!!!
Δεν με νοιαζει η ρεβανς.
Θελω τρελα -οπως ολοι;- να κερδισω να περασω να ειναι η ομαδα στους 8 ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
Τελικα πιστευω οτι αυτο κανει τοσους πολους να γραφουν:
Με 70-30 κατοχη μπαλας υπερ της ισπανικης ομαδας, με πληρη επικρατηση της κυριως στο α' ημιχρονο και εκτος εδρας, ειναι επιτυχια για τον Παναθηναικο το τελικο 1-1.
Για τον κορακα κουβεντα!
Ολοι εχουν δικιο.
ΚΡΙΜΑ.
Η κατοχή δεν είναι 70-30 αλλά 60-40 ('ορα στατιστικά της UEFA στην ιστοσελίδα της). Το 70-30 αφορούσε ένα συγκεκριμένο 10λεπτο. Επίσης ήταν 8-4 τα σουτ εντός εστίας ενώ στο β' μέρος, λόγω καλύτερης αμυντικής διάταξης -και απουσίας Γκούμα- δεν είχε καμια ουσιαστική φάση, αντίθετα με το α'. Η Βιγιαρεάλ είναι πάρα πολύ καλή ομάδα, καλύτερη από εμάς και το 1-1 είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα που δίνει χαρά και ασφαλώς προοπτική για να προκριθούμε.
Οτι θελουν τα παιδια λογω του καλου αποτελεσματος. Αρκει να λετε τα ιδια σε μια στραβη, μη το ξεχασετε.
Εγω ετσι το ειδα το ματς ετσι τα λεω. Τωρα αν θελετε να ψειριζω 2-3 φασεις και να ψαχνω για δικαιολογιες, δεν το κανω. Ναι να πανηγυριζουμε για το ανεπαντεχο κατω απο τις συνθηκες αποτελεσμα για το οποιο ολοι χαρηκαμε και δεν ειναι προνομιο μονο δικο σας, αλλα να ειμαστε και προσγειωμενοι. Και προσγειωση σημαινει οτι στο πρωτο "μας πατησαν" και αν ειχαμε αρπαξει 3 τωρα θα λεγατε αλλα και εγω θα ελεγα τα ιδια που λεω τωρα. Δεν θελω να πηγαινω περα δωθε στις αποψεις μου και ειμαι σταθερος.Δεν ειμαι δημοσιογραφος να "χαιδευω" αυτια για οποιους λογους.
Εξ αλλου κανενα site η εφημεριδα δεν λεει τιποτα διαφορετικο απο οτι εγραψα εγω, απλως βαζουν διθυραμβικους τιτλους, πολλη σαλτσα και μεγαλες κουβεντες διοτι η δουλεια τους ειναι να πουλανε φυλλα.
Οσο για τη διαιτησια δεν θα πω κουβεντα παρόλο που εκανε λαθη σε βαρος μας. Το εχω σαν αρχη αυτο, ειδαλλως δινουμε αλλοθι στους μετριους για δικαιολογιες. Και ο Παναθηναικος δεν πρεπει να ειναι μετριος.
Η αλήθεια είναι ότι η βιλιαρεαλ στην έδρα της είναι 2 κλικ πιο πάνω από τον Παναθηναικό. Αν εξερέσω το πρώτο τέταρτο ο Παναθηναικός στάθηκε καλά. Οι ευκαιρίες ήταν 5 -3 υπέρ της Βιλιαρεάλ. Καθόλου άσχημα όταν μιλάμε για μια πρόκριση που παίζεται σε δυο παιχνίδια.
Τώρα όσον αφορά τον Τεν - Κάτε, εγώ έχω σχηματίσει την παρακάτω γνώμη. Προσπαθεί να παίξει στην Ευρώπη κλειστά (κλέβοντας δηλαδή) και στην Ελλάδα προσπαθεί να παίξει μπάλα (λέω προσπαθεί). Αυτό το αποδεικνυει το γεγονος ότι με τους ίδιους σχεδόν με πέρυσι βασικούς έχει την καλύτερη επίθεση. Για μένα μια χαρά τα πάει για πρώτη χρονιά και μην ξεχνάτε ότι ο Φεργκιουσον πήγε στην Μαντσεστερ και για 7 χρόνια δεν πήρε πρωτάθηλμα. Παρόλα αυτά αν κάπιοι τον βλέπουν ακατάλληλο να κοιτάνε σε ανώτερους από αυτόν προπονητή και όχι σε λύσεις τύπου Μπαγιεβιτσ. Γιατί αυτοί βλέπουν μικρό τον Παναθηναικό .
Π.Σ. Έπρεπε να είχαμε πάρει και ένα καλό επιθετικό.
που εισαι ρε πρασινοσκουφη?Εγω πιστευω οτι καλως παιξαμε ετσι(αντιποδοσφαιρο)δεδομενης της ανωτεροτητος της Βιγιαρεαλ,παντως δεν παιξαμε σε καμια περιπτωση οπως με Βερντερ,ακομα και με Ιντερ!Ηγενικη εικονα ηταν χαλια!Μονο ο Καραγκουνης και ο Σιμαο(κι αυτος στο 2ο ημιχρονο)διακριθηκαν,ο Ζιλμπερτο δεν μπορουσε να παρει τα ποδια του(τι τον πηραμε τοτε),ο Νιλσον ειναι για κλαματα(ο ανθρωποςδεν κανει ουτε για Β Εθνικη)ο Βαβζινιακ καλουτσικος αλλα για τον...ΠΑΟΚ,οΣαριγκι παλευει αλλα μεχρι εκει μπορει,το ιδιο και ο Μαντζιος,ΟΒυντρα μπορω να πω μου αρεσε αρκετα,ο Γκαλινοβιτς ασταθης,τυχερος,δεν εμπνεει σιγουρια,οΤεν Κατε αλλου για αλλου στο α' ημιχ.(λαθος στησιμο)Τι να πουμε ,καλο αποτελεσμα,τυχερο ναι αλλα ετσι κλεβεις τα ματς αμα εισαι κατωτερος,οπως η Εθνικη στο Εuro!Θελει πολλη προσοχη στην ρεβανς,αυτοι θα τα δωσουν ολα και οι καυτες εδρες δεν τους τρομαζουν!Ευχομαι να περασουμε στους 8 αλλα προς θεου μην εφησυχαζουμε ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ!Δεν θα ειναι καθε μερα τ'αη Γιαννιου!Κι αυτο για να μην βγει ο Αντωνιου και πει¨,"να ειδατε?Δεν χρειαζομαστε αμυντικους!Τους μπλοκαραμε μια χαρα!"Κωστακη, παρτυ κανανε στην μικρη περιοχη οι Ισπανοι!Αλλα και στο κεντρο και στα πλαγια!Το νου σου!!!!
Έτσι που κατέβασε την ομάδα ο τεν κάτε στην αρχή οι άλλοι κάνανε οτι θέλανε τους έβλεπες και τρόμαζες. Εμείς πίεση ψηλά δεν υπήρχε, κατοχή μπάλλας με 9 αμυντικούς στην 11αδα ήταν δύσκολο να γίνει, τα χάσαμε και λίγο με όλα αυτά, όμως νομίζω η εμφανής διαφορά των ομάδων στο α ημίχρονο ήτανε πλασματική και οφείλεται καθαρά στην μαλακία που δέρνει τον μολούκο και την φαεινή του ιδέα να κατεβάσει την ομάδα με μεσαία γραμμή σχεδόν όλη από αμυντικούς.
Με το που έβαλε ένα μέσο αλλάξανε όλα και πήραμε και την ισοπαλία, δείγμα του πόσο χάλια είχε στήσει την ομάδα στην αρχή. Οπότε ο αγώνας μου αφήνει ανάμικτα συναισθήματα από την μια το αποτέλεσμα το θετικό, από την άλλη η πίκρα για το οτι τυπικά αν και παίξαμε χειρότερα έπρεπε να πάρουμε την νίκη (φάση του πέναλτι) και τέλος υπάρχει και ο φόβος του πόσο μπορεί να κατακρεουργήσει με τα πειράματα του την ομάδα ο τεν κάτε. Γατί αυτή τη φορά την γλυτώσαμε αλλά αν ξανακατεβούμε όπως στο πρώτο ημίχρονο δεν μας σώζει ούτε η παναγίτσα.
Θετικό επίσης ότι το γκολ ήταν γκολάρα, και η φάση του μάντζιου όμορφη. Ανεβάζουν το πρεστίζ της ομάδας που πάει να διαλύσει ο τεν κάτε με το αμυντικο φλωροποδοσφαιρο του, καποτε αναγκασαμε τον φεργκιουσον να πει οτι ημασταν η ομαδα που επαιξε την καλυτερη μπαλα στο ολντ τραφορντ, τωρα παιζουμε με 4 κεντρικους αμυντικους και τον σπυροπουλο για "χαφ". Αλλα δεν βαριεσαι απο την αλλη, ας κατακτησουμε κανα τσαμπιονς λιγκ πρωτα και το αν θα το παρουμε παιζοντας και καλα να το αφησουμε για το επομενο.
Εμένα αδέλφια η ιστορία μου μυρίζει Εθνική-2004-Πορτογαλλία κλπ. Δεν ξέρω, αλλά κάτι τέτοιο δείχνει η ιστορία.
Κατά τα άλλα, έγιναν λάθη στο στήσιμο στο Α΄ημίχρονο, αλλά μετά διορθωθήκαμε αρκετα.
Με κατηγορείτε ότι θέλω αλλαγή Παϊτέρη, εντάξει, αλλά κάποιοι άλλοι εδώ θεωρούν άχρηστο τον τυπάρα!!!!!!!!!!!!!
Τον πιό βάζελο απ'όλους μας. Θα το δείτε και τη Κυριακή στο λυόμενο.
Ο Ζιλμπέρτο είναι απλά ένα ποιοτικό, αππκλιστικά και μόνο, αμυντικό χαφ, δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από αυτόν.
Ο Γκαλίνοβιτς είναι ασταθής και είμαστε τυχεροί που τα δύσκολα δεν πήγαν μέσα (βέβαια είχαν πολυ καλές θέσεις οι αμυντικοί).
Η άμυνά μας ληταν υπέροχη και αυτό πιστώνεται αποκλειστικά και μόνον στον Παϊτέρη (μπράβο του), που κατάφερε νε δέσει ένα αξιόμαχο αμυντικό σύνολο από μέτριο υλικό. Σε αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι συνέβαλλε και η κοντή επιθετική γραμμή της Βιγιαρεάλ (δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε Ιμπραήμοβιτς κλπ).
Για μένα ο παίκτουρας της ομάδας είναι ο Σιμάο. Εάν βελτιώσει μεταβίβαση και σουτ, είναι προδιαγραφών Ρεάλ Μαδρίτης.
Αυτά και τώρα ΔΙΠΛΟ ΣΤΟ ΛΥΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΠΟΙΟς ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.
Η μεγάλη διαφορά του Τεν Κάτε
SportDay / Καρπετόπουλος Αντώνης
Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση που άκουσα στο τέλος του ματς του ΠΑΟ με τη Βιγιαρεάλ είναι ότι «αυτού του είδους τα παιχνίδια στην Ευρώπη ο ΠΑΟ τα έχει κάνει πολλές φορές και μάλιστα έχει παίξει άμυνα και καλύτερα απ' ό,τι στο "Μαδριγάλ"».
Δεν θα διαφωνήσω, μολονότι καταλαβαίνω την αγωνία να μην πιστωθεί ο κακός και άθλιος Τεν Κάτε, ο «βοηθός» που λέγανε μερικοί μερικοί, την ισοπαλία του ΠΑΟ στην Ισπανία –ένα αποτέλεσμα μεγάλης ελπίδας εν όψει της ρεβάνς. Μην ανησυχείτε παιδιά, το αποτέλεσμα ανήκει στον ΠΑΟ και στην ιστορία του, όπως ακριβώς και τα αρνητικά. Ο Τεν Κάτε παραμένει υπεράνω αποτελεσμάτων, ό,τι ήταν και πριν έρθει στην Ελλάδα: ένας σπουδαίος κόουτς.
Θέλω να καθησυχάσω όσους καιρό τώρα θα ήθελαν να δουν τον Τεν Κάτε να απολύεται. Με ή χωρίς «ροκάνισμα», κάποια στιγμή ο Ολλανδός θα φύγει και θα μείνει πίσω μόνο η προσφορά του. Πράγματι ο ΠΑΟ έχει κάνει στην Ευρώπη κι άλλες πορείες σαν τη φετινή, μόνο που τις έκανε κάτι χρόνια πριν κι όχι κάθε χρόνο: αλλά μπροστά στην προπαγάνδα η αλήθεια δεν έχει σημασία.
Ρεβάνς
Δεν ξέρω πώς θα ολοκληρωθεί η φετινή πορεία του ΠΑΟ στο Τσάμπιονς Λιγκ: η μόνη βεβαιότητα που υπάρχει μετά το ματς της Τετάρτης είναι ότι η ισπανική ομάδα είναι καλύτερη από τον ΠΑΟ, που όμως έχει έναν προπονητή που γνωρίζει τα μέτρα των δυνατοτήτων της ομάδας του και δύσκολα θα πιαστεί εν υπνώσει στη ρεβάνς. Ο Ολλανδός τεχνικός θα σπάσει το κεφάλι του για να κατεβάσει έναν Παναθηναϊκό που θα μπορεί να αντιτάξει απέναντι στους Ισπανούς στοιχεία παιχνιδιού που αυτοί δεν έχουν, όπως δύναμη, πάθος, αγωνιστικό τσαμπουκά, συγκέντρωση.
Ο τρόπος που ο Τεν Κάτε διάλεξε να αγωνιστεί ο ΠΑΟ στο «Μαδριγάλ» (πέρα από τα σχήματα, τις διατάξεις και τις επιλογές στην ενδεκάδα) είχε κυρίως αυτού του είδους τη στόχευση: να βρεθεί η ομάδα τού ΠΑΟ σε θέση να βγάλει στο γήπεδο αυτές τις αγωνιστικές αξίες που διαφοροποιούν το δικό της παιχνίδι από αυτό των Ισπανών. Ο Τεν Κάτε σχεδίασε έναν ΠΑΟ με σκοπό να αντέξει την πίεση χάρη στην πολλή και ομαδική δουλειά. Γι' αυτό οι τρεις πίσω, γι’ αυτό ο Σπυρόπουλος στα χαφ, γι’ αυτό ο Καραγκούνης σε ελεύθερο ρόλο λίγο επιθετικός και λίγο μέσος: ο σκοπός ήταν να διατηρηθούν συμπαγές το σχήμα, οι γραμμές κοντά, και οι παίκτες όσο περισσότερο μπορούσαν ο ένας πλάι στον άλλο. Μόνο με αλληλοβοήθειες θα μπορούσε να αντέξει ο ΠΑΟ την τεχνική υπεροχή και την έκρηξη των Ισπανών.
Παρελθόν
Είναι καινούργια αυτά; Φυσικά και όχι. Δεν θα διαφωνήσω ότι ο ΠΑΟ στο παρελθόν έχει κάνει καλύτερα οργανωμένα αμυντικά παιχνίδια: θυμάμαι ένα τρομερό στο Τορίνο με τη Γιούβε που κάποτε έχασε, θυμάμαι τα ματς της ομάδας του Ρότσα με τη Ναντ και τον Αγιαξ, θυμάμαι μια μεγάλη εμφάνιση με την Αρσεναλ, το «διπλό» στο Πόρτο επί Μαρκαριάν κι άλλα πολλά καλύτερα από τα φετινά του.
Θυμάμαι όμως και μια σημαντική λεπτομέρεια: εκείνα τα παιχνίδια τα έκανε ένας Παναθηναϊκός που με τους προπονητές που είχε έπαιζε έτσι σχεδόν παντού –τα ματς αυτά βασίζονταν στην τελειοποιημένη (να το δεχτώ...) ερμηνεία ενός δεδομένου τρόπου παιχνιδιού που δεν άλλαζε μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης. Κάποιοι σε αυτά τα ματς έβλεπαν το ευρωπαϊκό DNA του ΠΑΟ: εγώ πάλι έβλεπα το όριό του. Και έναν τρόπο παιχνιδιού που δύσκολα θα του επέτρεπε να έχει καλύτερη μοίρα στο ελληνικό πρωτάθλημα, που είναι και ο στόχος του.
Ανεση
Κανείς από τους προπονητές που δούλεψαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (όχι μόνο στον ΠΑΟ, αλλά σε όλες τις ελληνικές ομάδες) δεν είχε το χάρισμα να αλλάζει την ομάδα του ανάλογα με τις συνθήκες του ματς και τις ιδιαίτερες λογικές της διοργάνωσης στην οποία παίρνει μέρος. Οταν μετά το τέλος του παιχνιδιού με τη Βιγιαρεάλ τον ρώτησαν για το ματς με τον Ολυμπιακό, ο Ολλανδός έκανε αμέσως τη διάκριση ανάμεσα σε Champions League και Greek league όπως χαρακτηριστικά είπε.
Δεν ανέφερε τη γνωστή γενικότητα («είναι ένα άλλο μεγάλο παιχνίδι»), αλλά έκανε σαφές ότι ανάμεσα στα δύο υπάρχει διαφορά. Πριν από λίγο καιρό, μετά την ήττα από τον Εργοτέλη στο ΟΑΚΑ, ο Καραγκούνης είχε πει ότι ο ΠΑΟ πρέπει να κερδίζει κάποια ματς με 1-0. Ο Τεν Κάτε, όταν το έμαθε, απάντησε ότι τρεις βαθμούς παίρνεις κι όταν κερδίζεις 4-2 και ότι σε αυτή την περίσταση έχεις προσφέρει κι ένα καλό λόγο στον κόσμο σου για να ξανάρθει στο γήπεδο.
Νομίζω ότι, αν η συζήτηση αφορούσε αποκλειστικά τα ευρωπαϊκά ματς, ο Ολλανδός θα συμφωνούσε με τον «Κάρα» για την αναγκαιότητα του 1-0. Ομως το αληθινό πρόβλημα του ΠΑΟ φέτος δεν ήταν ο Τεν Κάτε, αλλά το ότι οι παίκτες του ΠΑΟ δεν έμοιαζαν πολύ σύμφωνοι μαζί του στο ότι είναι ωραίο στην Ελλάδα να κερδίζεις με 4-2.
Λογική
Ο Τεν Κάτε έδωσε το 100% της προσοχής του στα ματς του ΠΑΟ στο Τσάμπιονς Λιγκ γιατί εκτιμά ότι η ομάδα του για να διακριθεί στη διοργάνωση οφείλει να περιορίζει τις όποιες ικανότητες των αντιπάλων -σίγουρα όχι χειρότερών της. Αντιθέτως στο πρωτάθλημα, απορρίπτοντας θεαματικά την περσινή λογική του ΠΑΟ, προσπάθησε να παρουσιάσει μια ομάδα πιο επιθετική, πιο ενδιαφέρουσα, λιγότερο προβλέψιμη, ικανή κάποια στιγμή να κερδίζει και ματς διαδικαστικά με απλή εφαρμογή του επιθετικού παιχνιδιού της.
Αν δεν το κατάφερε απόλυτα, αυτό έχει να κάνει και με τη γενικότερη διαχείριση του Παναθηναϊκού, που δυσκολεύεται να βρει σύμπνοια και ίσως και στελέχη ικανά να αντέξουν στον παραγοντικό πόλεμο που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα. Κάποτε π.χ. ο ΠΑΟ βρέθηκε 14 πόντους πίσω από την ΑΕΚ (επί Οσιμ) και κάλυψε τη διαφορά επειδή ο Γιώργος Βαρδινογιάννης έθεσε τους πάντες προ των ευθυνών τους. Φέτος μόλις ο ΠΑΟ βρέθηκε 6 πόντους πίσω από τον Ολυμπιακό, η δυσφορία για τη διαιτησία π.χ. έγινε υστερία. Και παρέσυρε και τον καλό Ολλανδό που σε παραγοντικούς πολέμους δεν είναι εθισμένος. Αυτός απλώς διδάσκει ποδόσφαιρο.
Δεδομένα
Είναι εύκολο να παίζεις διαφορετικά στο εθνικό πρωτάθλημα και διαφορετικά στην Ευρώπη; Οχι φυσικά. Για να μπορείς να παρουσιάζεις μια ομάδα με την καταλληλότερη ανά περίσταση διάταξη και στρατηγική πρέπει να έχεις τρομακτική εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να ξέρεις και να το κάνεις.
Θυμηθείτε κάποιες σχετικά πρόσφατες δυσκολίες του ΠΑΟ στην Ευρώπη και στην Ελλάδα επειδή οι προπονητές του δεν είχαν δυνατότητες αλλαγής τακτικής. Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι προσπαθούσε να φτιάξει έναν Παναθηναϊκό ικανό να παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, μια ομάδα που στο παιχνίδι της να κάνει κατοχή μπάλας, ένα σύνολο με θετική σκέψη: πήγε στη Βρέμη και στη Βαρκελώνη να παίξει με την άμυνα ψηλά, όπως έκανε στην Ελλάδα, κι έφυγε με δυο τσουβάλια γκολ.
Ο Πεσέιρο πέρυσι έφτιαξε μια ομάδα που έχανε δύσκολα και σκόραρε με το σταγονόμετρο, μια ομάδα που δεν άφηνε τον αντίπαλο να παίξει διότι πρέσαρε, αλλά είχε εμφανείς δυσκολίες να βγάλει αντεπιθέσεις όταν έπρεπε να διευρύνει το σκορ ξεκολλώντας από το 0-0: όταν βρήκε τη Ρέιτζερς η επιμονή στο 1-0 πληρώθηκε πανάκριβα –οι πολύ χειρότεροι του ΠΑΟ Σκωτσέζοι στην Αθήνα τον ισοφάρισαν εκμεταλλευόμενοι τη γνώση της αδυναμίας του να διευρύνει το σκορ.
Ο ΠΑΟ του Αναστασιάδη ήξερε να παίζει στις αντεπιθέσεις –δυστυχώς μόνο στις αντεπιθέσεις. Στην Ελλάδα, εκεί που αυτό τού ήταν δύσκολο απέναντι σε κλειστές άμυνες, δυσκολευόταν και να κερδίσει, ενώ αντίθετα στην Ευρώπη είχε κάνει αποτελέσματα άξια θαυμασμού.
Ο ΠΑΟ του Τεν Κάτε τακτικά μεταλλάσσεται μεταξύ Κυριακής και Τετάρτης όσο λίγες ευρωπαϊκές ομάδες. Δυστυχώς στην Ελλάδα είναι συχνά δύσκολο για πολλούς να διακρίνουν την τακτική από την απόδοση: πολλοί πιστεύουν ότι η απόδοση μιας ομάδας οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στον προπονητή, ξεχνώντας (;) ότι οι παίκτες παίζουν κι αυτοί επωμίζονται την εφαρμογή του πλάνου.
Ο ΠΑΟ του Τεν Κάτε αρκετές φορές φέτος δεν έπαιξε καλά. Σπανίως όμως έμοιαζε ομάδα χωρίς πλάνο. Η διαφορά των εμφανίσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη έχει να κάνει σχεδόν αποκλειστικά με τη διάθεση των παικτών, τη νοοτροπία τους, τα κίνητρά τους. Ο προπονητής πιστεύει ότι έχει στα χέρια του μια ομάδα που στο ελληνικό πρωτάθλημα θα 'πρεπε να κερδίζει αντιπάλους (κατά κανόνα χειρότερους) βασιζόμενη στην τεχνική υπεροχή των παικτών της και στη θέλησή τους να γίνουν πρωταθλητές. Αυτά στις ομάδες που έχει δουλέψει θεωρούνταν περίπου δεδομένα. Στον ΠΑΟ, δυστυχώς, τόσο δεδομένα δεν είναι...
Ο daddy
Βλέποντας τον Κόνραντ Πλάουτς να αντιμετωπίζει τον ΠΑΟ στο «Μαδριγάλ» όπως κάποτε ο Παπαδάκος και ο Τσαγκαράκης, πήρα τηλέφωνο τον Μάνο Μαυροκουλάκη για να τον ρωτήσω αν θα έκανε τα ίδια ο Αυστριακός έτσι κι ήταν ο ίδιος στο κουρμπέτι. «Οι διαιτητές ξεκινάνε την καριέρα τους γεμάτοι χαμόγελο και αισιοδοξία, αλλά εμείς τους πιέζουμε», είπε χαρακτηριστικά.
Και πρόσθεσε: «δεν σου μιλάω για τον Πλάουτς, αλλά για τον Σπάθα. Και τον μπαμπά Σπάθα εμείς τον πιέζαμε, εγώ, ο Μελισσανίδης, ο Καρράς και άλλοι. Κι έτσι ο άνθρωπος έχασε το χαμόγελό του. Από την πίεση». «Ελπίζω», κατέληξε, «τον υιό Σπάθα να τον αφήσουν ήσυχο, κυρίως ο daddy. Για να κάνει μια καλή διαιτησία. Αυτός. Οχι ο daddy...».
Δημοσίευση σχολίου